Onze stofwisseling bevat de dagelijkse opname, verwerking en uitscheiding van voeding, water en lucht, en helaas, in grote hoeveelheden afval- en gifstoffen. Ons voedsel wordt verteerd, en vervolgens opgenomen in onze darmen, daarna vervoerd door de bloedsomloop en via het weke bindweefsel opgenomen in de cellen. Daar begint het verbrandingsproces, en dit vormt de bouwstenen voor nieuwe cellen, waardoor de afvalstoffen door de cel weer worden afgegeven aan t bindweefsel. Hierna vind de ontgifting plaats, eerst door het lymfesysteem en de lever, dan door bindweefsel en nieren. Vervolgens door de bloedsomloop naar de uitscheidingskanalen. (longen, nieren, darmen, de huid, slijmvliezen en menstruatie).

We kunnen gezondheid bepalen als een balans tussen opname, verwerking en afgifte van stoffen. Veel mensen hebben daarentegen een ontregelde stofwisseling. De basisgezondheid is voor iedereen te begrijpen en toe te passen in ons dagelijks leven. Als wij door een gezonde leefstijl en zelfzorg eenmaal zelf ervaren hoe we onze gezondheid positief beïnvloeden, geven we onze (basis) gezondheid niet meer uit handen. Voor alleen bijzondere situaties (bv bevallingen) en voor noodsituaties kunnen we dan terugvallen op professionele hulp. Door invoering van basisgezondheid kunnen een aantal grote problemen in de huidige gezondheidszorg worden opgelost; het overheersend systeem, de onbetaalbaarheid, overbelasting personeel en de “niet in staat voor zichzelf op te komen” patient.

Als ons lichaam steeds teveel te verwerken krijgt (wat veelal het geval is) zal het eerst proberen het overtollige afval via de normale uitscheidingskanalen af te voeren. (diarree, overmatig zweten). Helpt dit niet, dan zet ons lichaam de zogenaamde nood ventielen open. (verkoudheid, puistjes, witte vloed) Slaagt het lichaam er niet in om via de nood ventielen te ontgiften, dan wordt koorts (infectie) en (laaggradige) ontstekingen ingezet. Vrijwel elke ontsteking is een poging van het lichaam om overtollig gif- en afvalstoffen kwijt te raken. Door koortsverlagers en antibiotica te gebruiken, wordt het verbrandingsproces onderbroken, daardoor kan het lichaam zijn ontgifting procedure niet voortzetten. Afvalstoffen blijven achter, en hopen zich verder op. Het lichaam heeft nog een optie om de gifstoffen tegen te werken de cellen binnen te dringen, en dat is door het op te slaan in het bindweefsel, pezen, gewrichten, langs de bloedvaten en in de huid. Herkenningspunten van deze fase kunnen zijn bv, koude handen/ voeten, gewrichtsklachten, ouderdomsvlekken. Worden na een tijd ook deze grenzen overschreden, dan zijn we in een chronische ziekte fase beland.

(bron: Handboek integrale geneeskunde/h.m.stiekema, arts & drs meimei yu)