Onze gezondheid kan niet van buitenaf bepaald worden. De kern van onze gezondheid is dan ook het zelf genezend vermogen van ons lichaam, met het overleven als hoofddoel. Ons organisme (ziel en lichaam) steunt op een doordacht “zelfmanagement” systeem, bedoelt om te overleven. Deze basisprincipe is overal in de natuur terug te vinden. Als je bijvoorbeeld het proces van wondgenezing neemt, zonder dat er ingegrepen hoeft te worden, geneest een wond vanzelf. Of een verkoudheid, opgehoopte afvalstoffen vinden op deze manier een weg naar buiten. En diarree, in veel gevallen (niet alle) is het een teken dat de darmen zich van iets willen ontdoen. In plaats van stopmiddelen te gebruiken, kan je beter vanaf het begin een klysma nemen. Het lichaam is bezig zichzelf te genezen, en zich te ontdoen van afvalstoffen/bacteriën. Het onderdrukken van deze zinvolle symptomen is een medische tekortkoming.

De “natuurlijke” instandhouding van onze gezondheid is doelgericht. In de reguliere geneeskunde ontbreekt deze levensvisie als basis. En het definieert gezondheid als afwezigheid van ziekte. Deze aan de buitenkant bekeken blik op de werkelijkheid is de oorzaak van het feit, dat onze “gezondheidzorg” een “ziekenzorg” is geworden. Het inzicht in gezondheid en ziekte is hierbij totaal ontspoord. En voor de “ziekenzorg” die het hebben moet van het “bestrijden van afwijkingen” is dit een ware goudmijn. (hier ga ik het nog een andere x over hebben)

De opbouw en afbraak van een cel is van groot belang voor het zelf genezend vermogen van ons lichaam. Voedingsstoffen die we binnen krijgen, vinden hun weg naar de cellen, en ondersteunen de verbranding en opbouw van een cel. Als gevolg hiervan ontstaan afvalstoffen die op hun beurt weer moet worden afgevoerd. Als dit actieve balans tussen de opbouw en afbraak goed is, zijn wij gezond. In de praktijk houden we er vaak een ongezonde levenswijze op na. We eten/drinken teveel,(of verkeerd) of zitten teveel, en krijgen te weinig beweging. Dit kan een verstopping van de uitscheidingskanalen veroorzaken, ophoping van afvalstoffen is hiervan het gevolg. Obstipatie, niet zweten, te weinig menstruatie. Op den duur verstikt de cel in zijn eigen afval. En de groei van nieuwe cellen wordt hierdoor bemoeilijkt. Een langdurige verstoring is de hoofdoorzaak voor chronische ziekten. Zieke en stervende cellen scheiden een substantie af, dat weer belangrijk is voor de groei van nieuwe cellen. Het belang van volledige afbraak van de “oude” cellen, is daarom erg belangrijk. Wordt dit geblokkeerd, dan vind er slechts een gedeeltelijke vernieuwing van cellen plaats.

Wordt vervolgd,

insha Allah.

(bron: Handboek integrale geneeskunde/h.m.stiekema, arts & drs meimei yu)